Annemin beni abaye giymeye zorladığı günleri hala aklımdan çıkmıyor. Hayatım hep eğlenceler, partilerle geçiyordu, ama ben zamanımın en büyük kısmını sosyal medyada geçirmekteydim. Annem benim böyle bir insan olmamı istemeiyordu. Benim arkadaşım, okuldaki tüm dedikoduların kaynağı idi. Ve veli toplantısından sonra, benim hayatım tamamen değişti.
Annem benim tüm maceralarımı öğrendiğinde, çok öfkelendi, gözlerinde ben, onun gözlerinde ihanet ve bana olan güven kaybını görmüştüm. Bu durum, beni kendi karakterim konusunda düşünmeye mecbur eden kırılma noktası idi.
Abayedeki ilk günlerim korkunç geçmişti. Ben bu kararım konusunda uzun süre pişmanlık duygusu yaşadım. Abayemi çıkartamazdım, çünkü toplumumuzdan olumsuz tepkilerle karşılaşacaktım.
Belirli bir zaman geçtikten sonra annem beni nikab (peçe) giymeye mecbur etti. Ben bunu reddetmeye çalıştım, ancak bunun karşılığında tüm tatil boyunca cezalandırıldım.
Zamanla ben bu kıyafetleri kendi kıyafetim gibi benimsemeye başladım, hatta zamanla gurur duymaya başladım. Ancak yine de, geçmişimden vazgeçmeme engel olan sorun hala beni takip etmeye devam ediyordu. Benim çevremdekiler ve sosyal medya beni yine hep içine doğru çekiyordu.
İşte o zaman ben, kendi geçmişimle vedalaşmak istediğimden tam emin olmadığım ve dualarımın kabul olmayacağından korktuğum için sürekli ertelediğim duayı etmeye karar verdim.
Ve aynı geçe ben tüm ruhumu Allah’a açtım, tövbe ettim ve mükemmel bir kardeşimizi bana eş olarak vermesini istedim. O çok nazik, temiz bir insandı ve ben, geçmişimden dolayı benimle evlenmek istemeyeceğinden korkuyordum. Ertesi günüm, kendimin böylesine temiz bir müslüman biriyle evleneceğim duygusuna kapıldığım için pişmanlık duygularıyla dolmuştu. Ben kendimi aptal gibi hissettim.
Zaman geçiyordu ve ben her gün imanımı daha da güçlendirmeye çaba gösteriyordum. Artık benim dualarım, hayatımı dine uygun olarak kurabilmem için, imanımın arttırılmasına yönelikti.
Bir sonraki yıl, tatil sırasında ebeveynlerim tereddüt ederek benden, daha önce bahsetmiş olduğum kardeşimizle evlenmeye karşı olup olmadığımı sordular? Onlar benim utandığımı zannettiler, ama bu durumum, Allah’ın benim dualarımı kabul etmesinden dolayı hissettiğim coşkuydu, Allah beni duymuştu. Ben hemen bunun için Allah’a şükretmek için koştum ve sonsuz coşku içindeydim.
4 ay sonra ben evlendim ve düğünümden bir hafta önce anneme “o ne zaman teklif etmişti ki?” diye sordum. Annem ise yanaklarımı okşayarak: “Tam bir yıl önce” diye cevap verdi.
İşte o zaman, Allah’tan iyi bir eş dileyerek dua ettiğim hafta, benimle evlenmek istediğini açıkladığını anladım.
Allah’tan iyi bir neden oluşturmasını istemeyi unutmayın ve o zaman, İnşaallah, Allah Sizi doğru hedefe yönlendirecektir.
Orijinal için link: https://blog.iou.edu.gm/the-power-of-dua-real-life-story/
Annem benim tüm maceralarımı öğrendiğinde, çok öfkelendi, gözlerinde ben, onun gözlerinde ihanet ve bana olan güven kaybını görmüştüm. Bu durum, beni kendi karakterim konusunda düşünmeye mecbur eden kırılma noktası idi.
Abayedeki ilk günlerim korkunç geçmişti. Ben bu kararım konusunda uzun süre pişmanlık duygusu yaşadım. Abayemi çıkartamazdım, çünkü toplumumuzdan olumsuz tepkilerle karşılaşacaktım.
Belirli bir zaman geçtikten sonra annem beni nikab (peçe) giymeye mecbur etti. Ben bunu reddetmeye çalıştım, ancak bunun karşılığında tüm tatil boyunca cezalandırıldım.
Zamanla ben bu kıyafetleri kendi kıyafetim gibi benimsemeye başladım, hatta zamanla gurur duymaya başladım. Ancak yine de, geçmişimden vazgeçmeme engel olan sorun hala beni takip etmeye devam ediyordu. Benim çevremdekiler ve sosyal medya beni yine hep içine doğru çekiyordu.
İşte o zaman ben, kendi geçmişimle vedalaşmak istediğimden tam emin olmadığım ve dualarımın kabul olmayacağından korktuğum için sürekli ertelediğim duayı etmeye karar verdim.
Ve aynı geçe ben tüm ruhumu Allah’a açtım, tövbe ettim ve mükemmel bir kardeşimizi bana eş olarak vermesini istedim. O çok nazik, temiz bir insandı ve ben, geçmişimden dolayı benimle evlenmek istemeyeceğinden korkuyordum. Ertesi günüm, kendimin böylesine temiz bir müslüman biriyle evleneceğim duygusuna kapıldığım için pişmanlık duygularıyla dolmuştu. Ben kendimi aptal gibi hissettim.
Zaman geçiyordu ve ben her gün imanımı daha da güçlendirmeye çaba gösteriyordum. Artık benim dualarım, hayatımı dine uygun olarak kurabilmem için, imanımın arttırılmasına yönelikti.
Bir sonraki yıl, tatil sırasında ebeveynlerim tereddüt ederek benden, daha önce bahsetmiş olduğum kardeşimizle evlenmeye karşı olup olmadığımı sordular? Onlar benim utandığımı zannettiler, ama bu durumum, Allah’ın benim dualarımı kabul etmesinden dolayı hissettiğim coşkuydu, Allah beni duymuştu. Ben hemen bunun için Allah’a şükretmek için koştum ve sonsuz coşku içindeydim.
4 ay sonra ben evlendim ve düğünümden bir hafta önce anneme “o ne zaman teklif etmişti ki?” diye sordum. Annem ise yanaklarımı okşayarak: “Tam bir yıl önce” diye cevap verdi.
İşte o zaman, Allah’tan iyi bir eş dileyerek dua ettiğim hafta, benimle evlenmek istediğini açıkladığını anladım.
Allah’tan iyi bir neden oluşturmasını istemeyi unutmayın ve o zaman, İnşaallah, Allah Sizi doğru hedefe yönlendirecektir.
Orijinal için link: https://blog.iou.edu.gm/the-power-of-dua-real-life-story/